Laatste stop

Na vijf dagen Koh Phi Phi trekken we door naar Koh Lanta. Onze laatste bestemming. Wederom een uurtje op de boot. Weer komen we aan op een pier waar we worden opgewacht door horden bungalowverhuurders, bagagemannen, taxichauffeurs, reisbureaus, tourgidsen en andere agressieve verkopers.

Koh Lanta wordt omschreven als Lucky Lanta omdat dit eiland in tegenstelling tot Koh Phi Phi in 2004 nauwelijks schade opliep door de tsunami. Tevens spreekt men van Lanta: het Hippie-eiland. Het is zeker easy-going on Lanta!
In mijn Lonely planet van 2007 staat verder nog dat er in het laagseizoen ( dat nu duidelijk is aangebroken) geen boten gaan naar Lanta. Maar tijden veranderen. De Ferry vaart het hele jaar door, maar het is duidelijk rustig op het eiland. En dat is precies wat we willen voor deze laatste 5 dagen!
Make love not war, en lay back, relax and enjoy!

Tuk-tuk's zijn een populair vervoersmiddel op Lanta. De tuk-tuk ( ookwel toektoek) is een gemotoriseerde riksja waarin maximaal 4 personen vervoerd kunnen worden.
Voor de aandrijving wordt meestal een tweetaktmotor gebruikt, die een karakteristiek toek-toek geluid voortbrengt.

We besluiten direct van dit populaire vervoersmiddel gebruik te maken. Marcel laat zich hiervoor op de pier door een oudere vriendelijkogende vrouw verleiden. Ze draagt een groen fluoriserend hesje: geldt dat als veiligheidskwalificatie?
Mevrouw beschikt over een duidelijk 'gebruikte' toek-toek. Ze helpt met de bagage: eerst moet nauwkeurig het gewicht verdeeld worden. Twee backpacks worden met de riemen aan de bagagedrager van de brommer vast gemaakt en de koffers gaan op schoot. Diez begint al te glunderen van dit nieuwe spannende vervoersmiddel en River vraagt bezorgd of de brommer ons gewicht wel kan dragen?
Daar waar we ons in Nederland druk maken met kinderzitjes, stoelverhogers en veiligheidsriemen in de auto, daar storten we ons hier ( op de openbare weg met gaten en drempels ) in het avontuur op een verlengde brommer..?
De oudere vrouw blijft glimlachen en manoeuvreert kundig om alle gaten in de weg. Bij een kleine helling in de weg kijkt ze ons onzeker aan, maar haar brommer blijkt net over voldoende kracht te beschikken om ons naar boven te krijgen. Mevrouw lacht vriendelijk.
We hebben geen idee hoe hard we vervolgens naar beneden gaan want de snelheidsmeter werkt niet (meer). We weten ook niet of we wel over voldoende benzine beschikken want de meter zegt 0.
Mevrouw ziet mij bezorgt op het display van haar brommer kijken en lacht vriendelijk naar me. Ik glimlach beleefd terug.
Amper een kwartier later staan we bij ons resort aan het strand. Gooddays heet onze verblijfplaats voor de komende dagen.
Ik ben blij dat we er zijn. We betalen voor deze dodenrit 300 baht ( € 6,67) .

De eerste twee dagen op Lanta brengen we weer lekker lui door tussen zwembad en zee. Koh Lanta heeft schitterende brede en zeer lange zandstranden.
Ons resort ligt aan Long Beach, waar je heerlijk kunt zwemmen in een zeer koraalrijke zee. De zeewatertemperatuur is hier het hele jaar 29 graden.
Ons resort en huisje met connecting room ligt 1 rij achter de beachbungalows. Het is hemelsbreed 50 meter naar het zand. Vanuit de bar op het strand geniet je van de mooiste zonsondergangen, bovendien hebben ze bij 'Gooddays Lanta ' de allerlekkerste Watermeloenijsjes! Het zijn Gooddays hier op Lanta!

Op de tweede avond nemen we weer een tuk-tuk en gaan naar het centrum: ' eens proeven hoe de groene curry's daar smaken '. Je kunt het er maar druk mee hebben. Klong dao ligt direct naast de Saladan Pier.
De rit ernaartoe voelt een stuk veiliger met deze 'nieuwe' tuk-tuk, bovendien betalen we slechts 150 Baht.
'150 baht' roept Marcel, 'wat?'. Die zo lief ogende oudere vrouw heeft ons het dubbele laten betalen. De oplichtster!
We genieten van een heerlijke groene curry en keren tegen 20.00 uur terug naar Gooddays.
Wanneer we wederom op zoek gaan naar een tuktuk om terug te keren ziet River 1.de oplichtster 2. Een nog interessantere disco Pick-up.
We hijsen ons in de laadklep; zie ons gangman-style filmpje.
Wat een lol!

Toen Thailand het kappen van hardhout verbood in 1980, werden veel olifanten min of meer werkloos. Maar voordat iemand kon besluiten voor welke sociale uitkeringen de olifanten in aanmerking zouden komen, kwam iemand op het lumineuze idée ze allemaal naar de toeristische gebieden in Zuid Thailand te verplaatsen en ze te werk stellen als rijdier voor de olifant tochten.
Er is nu een kleine kudde olifanten op Koh Lanta, die gelukkig wonen in de jungle van ‘t eiland. De olifanttochten hier zijn niet de allerbeste in het zuiden van Thailand, maar het is goed georganiseerd en zeer populair onder de bezoekers en met name de kinderen. De dieren worden goed verzorgd en niet gepest of geslagen met stalen staven, zoals dat het geval is in andere bestemmingen in Thailand.

En zo zitten we dag 3 op Koh Lanta op een Olifant.
Mijn dappere Diez staat vooraan. Ze zit dus veel eerder dan grote zoes bovenop een olifant. Geen angst. Geen stress. Zomaar bovenop een olifant!
Grote zoes vindt de olifant wel heel groot.
En zodra je hierover begint na te denken, sta je achteraan in de rij, krijg je de laatste olifant…en dat is de ALLERgrootste met de grootste slagtanden.
En je vier jaar jongere kleine zusje heeft al 100 meter voorsprong!
Daar sta je dan.
Wat doe je dan?
Je niet laten kennen en opstijgen.
We houden een kleine achterstand op de groep zegt onze begeleider, want deze grote jongen maakt anders ruzie met zijn kleinere vrienden.
(Wellicht ten overvloede, maar dit gedeelte heb ik niet vertaald voor River).
Na een tocht door het bos blijkt het leukste gedeelte nog te komen. één keer per dag, mogen de olifanten in het water. Groots feest voor deze grote mannen!
En wij mogen mee.
Zodra de olifanten uitgelaten in het water lopen, mag je wederom op de olifant. Deze keer zonder tuigje bovenop zijn ruwe huid!
Uit enthousiasme duikelt hij meerdere keren met zijn hoofd onder water en dan wordt het balanceren wat je waard bent om er niet af te vallen.
River heeft haar angst overwonnen en geniet met volle teugen van het baden met de olifanten.
Het is een prachtig plaatje!

Op dag 4 op Koh lanta laat ik mij nog verleiden tot het volgen van een Thaise (ochtend) kookcursus. Naast specialist Groene Curry ben ik nu gecertificeerd om deze (thuis) te maken.

De laatste avond. De laatste souvenirs...
Een laatste wandeling langs het strand, een laatste duik in de zee, de laatste fruit shake, de laatste rit in een tuktuk.


Het zit er op. Aan deze mooie reis is een einde gekomen.